Przegląd danych potwierdził niewielkie zwiększenie ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych związanych z stosowaniem ibuprofenu w dawkach dobowych wynoszących 2400 mg lub większych.
Komitet ds.
Oceny Ryzyka Nadzoru Bezpieczeństwa Farmakoterapii EMA (Pharmacovigilance Risk Assessment
Committee - PRAC) ukończył przegląd danych, potwierdzając niewielkie
zwiększenie ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych, np. zawał serca, udar u
pacjentów przyjmujących duże dawki ibuprofenu (dawki dobowe wynoszące 2400 mg
lub więcej). Z przeglądu danych wynika, że ryzyko związane ze stosowaniem
dużych dawek ibuprofenu jest podobne do ryzyka stwierdzonego dla innych
niesteroidowych leków przeciwzapalnych, w tym dla inhibitorów COX-2* i
diklofenaku.
Należy unikać
podawania dużych dawek ibuprofenu (2400 mg na dobę lub większych) pacjentom z
ciężkimi chorobami serca lub układu krążenia, np. niewydolność serca,
zaburzenia czynności serca i układu krążenia, lub którzy przebyli zawał serca lub
udar. Dodatkowo, przed rozpoczęciem długoterminowego leczenia ibuprofenem, w
szczególności jeśli konieczne jest podawanie dużych dawek, lekarze po winni
dokładnie ocenić czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Do czynników ryzyka należy palenie tytoniu,
zbyt wysokie ciśnienie tętnicze krwi, cukrzyca i wysokie stężenie cholesterolu
we krwi.
PRAC
stwierdził, że korzyści ze stosowania ibuprofenu przeważają nad ryzykiem, ale w
celu zminimalizowania ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowyc h zaleca aktualizację
zaleceń dotyczących stosowania dużych dawek ibuprofenu. Zalecenia dla
ibuprofenu dotyczą również deksibuprofenu. Duża dawka dobowa deksibuprofenu
wynosi 1200 mg lub więcej (dodatkowe informacje – patrz: poniżej).
[źródło:urpl.gov.pl]
Ibuprofen jest
jednym z najczęściej stosowanych leków przeciwzapalnych, przeciwbólowych i
przeciwgorączkowych. Należy do inhibitorów COX* (czym jakiś czas temu chełpił
się producent preparatu z ibuprofenem, w reklamie telewizyjnej:P). Ibuprofen
zawarty w produktach leczniczych jest mieszaniną dwóch molekuł, będących
enancjomerami, czyli swoimi lustrzanymi odbiciami. Aktywnym enancjomerem jest S(+)
ibuprofen (deksibuprofen), natomiast R(-) ibuprofen jest częściowo przekształcany
do czynnego związku w organizmie. Deksibuprofen występuje jako pojedyncza substancja
w preparacie Seractil (w zależności od dawki lek ten jest dostępny na receptę
lub bez recepty).
Dawka
ibuprofenu jest dobierana indywidualnie dla każdej osoby. U dorosłych i dzieci
po 12. roku życia stosuje się zwykle 200-400 mg leku 3-4 razy na dobę. U
dorosłych w chorobach reumatycznych stosuje się większe dawki (200-800 mg 3
razy na dobę).
Na rynku
istnieje wiele preparatów zawierających ibuprofen. Są to preparaty zawierające
jedynie ibuprofen lub ibuprofen w połączeniu z innymi substancjami. Preparaty
te są dostępne na receptę i bez recepty. Mają one różne postaci: tabletki,
syrop, doustna zawiesina, kapsułki, proszek do rozpuszczania w wodzie, czopki,
żel do stosowania na skórę. Należy zatem zapoznać się ze składem preparatu
przed jego zastosowaniem, by nie dublować tej samej substancji czynnej.
Przykładowymi
nazwami handlowymi preparatów zawierających ibuprofen są: Ibuprom, Nurofen,
Ibalgin, Ibufen, Ibum, MIG.
*COX, czyli cyklooksygenaza, jest enzymem biorącym udział w
powstawaniu prostaglandyn. W zależności od rodzaju tego enzymu, powstają
prostaglandyny działające w różny sposób. COX-1, czyli cyklooksygenaza konstytutywna
odpowiada za powstawanie prostaglandyn spełniających funkcje fizjologiczne,
natomiast COX-2 jest cyklooksygenazą indukowaną, odpowiadająca za powstawanie
prostaglandyn prozapalnych. Leki zwane niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi,
w tym ibuprofen, hamują COX; leki te różnią się od siebie preferencją do
hamowania któregoś z tych dwóch rodzajów COX – to prowadzi do różnic w
działaniu fizjologicznym oraz w powodowanych działaniach niepożądanych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz